Zelfredzaamheid is de belangrijkste vaardigheid die je hen kan leren

Er was eens een leerkracht. Zijn  naam was Hans Cops en hij gaf al meer dan tien jaar het vak PAV. PAV staat voor Project Algemene vakken, de leerlingen van de beroepsafdelingen krijgen het zes uur per week. Het vak vervangt algemene vakken zoals geschiedenis, aardrijkskunde, Nederlands en wiskunde. Tot voor kort gebruikte Hans daar kant-en-klare handboeken voor die per thema door diverse uitgeverijen aangeboden worden. Die thema’s variëren van ‘Seksueel overdraagbare aandoeningen’ tot ‘Recht’ en van ‘Roken’ tot ‘de Tweede Wereldoorlog’. Na enkele jaren merkte Hans dat hij met die themaboekjes steeds minder resultaat haalde. Het werd steeds moeilijker om de leerlingen te motiveren en ook hijzelf was steeds minder geboeid door wat hij vooraan in de klas stond te verkondigen. Dit werd weerspiegeld in de resultaten van de leerlingen: een klasgemiddelde van amper 50%. Hans zat met de handen in het haar. Nochtans wist waar het schoentje wrong.Het uitgangspunt van PAV mocht dan wel lovenswaardig zijn, namelijk het integreren van verschillende vakken tot een geheel gebonden door een thema, de praktijk zag er heel anders uit. Zo zat er in het thema ‘Verkeer’ een oefening waar de leerlingen gevraagd werden om de oppervlakte te berekenen van de verkeersborden die ze in het themaboekje gezien hadden. Oppervlakte berekenen mag dan wel zeer relevant zijn voor een leerling, dat aanbieden aan de hand van het berekenen van  de oppervlakte van een cirkelvormig verbodsteken, voelt niemand aan als voor de hand liggend. In september 2015 begon Hans met zijn nieuwe lessen. Hij werkte rond voeding en het eindresultaat was een duurzame maaltijd klaargemaakt door de leerlingen. Hij werkte rond Antwerpen en het eindresultaat was per groepje een brochure en een stadswandeling door een specifieke Antwerpse buurt. Hij maakte met de leerlingen video’s rond het schoolreglement. Hij liet de leerlingen een eigen bordspel creëren. En dat spel op schaal tekenen was wél relevant, geen onzinnige oefening zoals de oppervlakte van een verkeersdriehoek berekenen. Hij gooide zijn puntensysteem om en koos voor permanente evaluatie.  Hij organiseerde leesmomenten in de klas. Hij hing actuaprikborden in de klas. Hij werkte samen met andere afdelingen, zo vroeg hij de afdeling mechanica dobbelstenen te maken voor de bordspelen en maakte elke praktijkafdeling een prikbord voor de actua-knipsels. Resultaat: de leerlingen zijn enthousiaster, ze zijn minder vaak afwezig en ze werken met plezier naar hun eindproject toe. Bovendien geeft Hans Cops weer tweehonderd procent graag les. Kers op de taart: de punten van de leerlingen liggen dit jaar gevoelig hoger. Van een succesverhaal gesproken. Waar werkt deze Hans Cops, vraagt u? Bij ons. In Don Bosco Hoboken.