Belevenissen op een grote school …

Op een grote school valt altijd wat te beleven. Je loopt er een halfuurtje rond en je komt terug met duizend beelden, prikkels en indrukken. Blijf je her en der staan, dan krijg je onmiddellijk tientallen verhalen van onze makers en denkers.

Wij treffen met veel plezier twee leerlingen van vijf IW die een ‘plantlab’ aan het opzetten zijn waar zij het zaaien en het oogsten van de toekomst op punt aan het zetten zijn. Zij willen dat doen met een minimum aan menselijke interactie. Vlak naast hen is een jongedame de rails aan het aanleggen voor een reuzegrote 3d-printer die tegen het einde van het schooljaar printklaar moet zijn.

Weer daarnaast test een leerling van het derde jaar mechanica zijn zelfgemaakte mini-bike. De filmpjes hiervan vindt u op onze Instagrampagina.

Een en al bedrijvigheid dus, dit slechts op een paar vierkante meter Don Bosco, ik mag er niet aan denken hoeveel materiaal je zou tegenkomen als je de hele school bezocht.

Wij hadden echter de tijd niet om de hele school te bezoeken want wij werden verwacht in de kantoren van CPT-bezieler Benjamin Grootaert die ons zijn zelfgemaakte worsten ging laten proeven. Worsten? Jawel, worsten.

Voedingschemie bij de CPT-afdeling

Tijd voor een interview met meneer Grootaert.

— Mogen wij Benjamin zeggen, meneer Grootaert?

 — Natuurlijk, mag u dat!

Hij lacht.

— Waarom worsten, waarom maakt u worsten op uw afdeling CPT?

— Onze insteek is dat voedingschemie een heleboel leert over chemie in het algemeen. Daarom houden wij ons graag bezig met processen zoals fermentatie (kaas, bier, yoghurt), het bakproces (waar onder andere de maillardreactie aandacht krijgt, de bruine korst op uw brood bijvoorbeeld), reacties tussen eiwitten en suikers, enzovoort. Wij houden ons bezig met geur-, kleur- en smaakstoffen en hoe we die kunnen scheiden met water, azijn en acohol.

— Scheiden. Vandaar scheikunde?

— Ja, inderdaad, dat heeft u goed gezien.

— Ik onderbrak u, gaat u verder.

— Wij werken met die voedingsprojecten zowel graad-verbindend als richting-verbindend.

— Hoe bedoelt u?

— Wel, ons voedingslaboratorium dient als analysemateriaal voor 6TC. Voor 4TC zijn we dan weer een STEM-project en ook in andere jaren krijgen onze projecten weerklank.

— En richting-verbindend?

— De ICT-afdeling werkt aan een gaschromatograaf, een machine die de samenstellingen van gassen kan napluizen. Zij maakten zo’n ding met PLCs, altijd leuk om projecten op poten te zetten waar verschillende afdelingen bij betrokken zijn.

— Daar zijn we het mee eens, bedankt voor het interview, Benjamin.

De afdeling IW was bij de Fusieshow van de UA

Donderdagnamiddag zijn de leerlingen van 5TIW en 6TIW uitgenodigd bij de universiteit van Antwerpen voor de Fusieshow, een groot evenement waar scholen van over heel Vlaanderen een andere kijk aangereikt krijgen op onze energievoorziening en onze planeet. Ze leren er over duurzaamheid en groene energie.

We vragen de leerkrachten Erik Marynissen en Sebastiaan Debroyer naar hun indrukken:

Debroyer: ‘Onze leerlingen worden ondergedompeld in de energiewereld en in de problemen rond de klimaatcrisis. De Fusieshow is bovendien interactief en stelt een toekomst voor waar kernfusie een realiteit wordt in plaats van enkel de kernsplitsing die we nu kennen.’

Marynissen: ‘In het tweede deel luisteren de leerlingen naar voorstellen voor het opwekken van energie, het transport ervan en het gebruik ervan in hedendaagse situaties. De show zelf gaat door in de grootste aula van de campus (700 plaatsen) die meerdere keren per dag tot aan de nok gevuld is. De leerlingen kunnen op die manier toch even proeven van het studentenleven.’

Motivatie van Marc Herremans

Wij hadden het genoegen Marc Herremans op onze school te mogen ontvangen waar hij in verschillende graden kwam praten.

— Als ze op de dag  van het ongeval tegen mij hadden gezegd, \’het allerbeste in uw leven moet nog komen\’, dan zou ik geantwoord hebben, \’dat is onmogelijk.\’

— Maar kijk, en zijn blik gaat omhoog naar een foto, ik kan hier en nu zeggen dat ik gelukkiger ben dan ik ooit geweest ben.

Het was slechts een van de ontroerende momenten in het levensverhaal van deze atleet.

Door een fietsval tijdens een training op het eiland Lanzarote in 2002, raakte Marc Herremans verlamd en kwam hij in een rolstoel terecht. Toch bleek zijn sportcarrière niet gedaan want Marc is triatleet gebleven: met behulp van een voor zijn handicap omgebouwde fiets voor het lopen en fietsen en door alleen met de armen te zwemmen strijdt hij mee in aparte triatlons. In 2003 reed Herremans de Ironman in Hawaï van start tot finish uit.

Ook startte Herremans de organisatie ‘To Walk Again’, die onderzoek doet naar ruggenmergletsels en geeft hij inspirerende en motiverende toespraken op scholen zoals de onze.

De leerlingen hangen aan zijn lippen. Dank Jonathan om dit mogelijk te maken.         

Tot volgende week en grote groet van

Don Bosco Hoboken

School van makers en denkers